Sakkeus og andre bilete

Hei på du, vyrde lesar!

Den siste tida har gått fortare enn svint, og me tenkte at me ville leggja ut nokre smakebitar frå tilværet vårt her ute i form av bileter.

Til venstre har me lasta opp eit bilete av eit av dei mange husdyra våre. Bestanden minkar stadig, men dei med best gener held ut. I byrjinga hadde me både edderkoppar, maur, tussalus osb, men dei fleste har no teke turen til dei evige jaktmarker. Tussalusa er den som så langt har halde ut, og mest kvar dag har me ein ny kompis på besøk av den nemnde rasa. (Kompisen på biletet har diverre avgått med døden, trass storleiken...)

Her har me eit bilete av kontoret vårt på Helse- og tenestesenteret til Øygarden kommune på kommunesenteret Rong. Fætt Kjetil! Heilt greit med eige nøkkelkort! Kontortida vår byrjar når me har lyst, og varer så lenge me har noko å gjera!

I Øygarden er det store avstandar, og i den anledning måtte me gå til anskaffing av eit firhjulsdrive framkomstmiddel. Vidundergolfen vår har etter nøye gjennomtenkjing fått namnet Sakkeus, grunna storleiken. Også kjend som Sakk bland vener. Og dette namnet trur me han trivst med. Han har i alle høve ikkje sagt noko anna. Går som ei kula gjere han også. Forutan eit stereoanlegg som plutseleg ikkje verka meir, ei dør som lak og ein gasspedal som brått gjekk av hengslene, har me ikkje hatt store problemer. Med litt (mykje) sunnmørsk hjelp har me fått retta opp leifane no, og Sakkeus er friskmeld. (Gasspedalen fiksa me sjølve, dog det var sundag og heimreise frå Bibelskulen).

Her i Øygarden svelt me ikkje. Me nyt kvar ein dag, og kvart eit måltid. Og her går det ikkje i nudler eller Grandiosa (enno...). På menyen har me hatt både komla (sjå biletet. Legg merkje til knoken!), fiskegrateng, graut, gryterett, steik fisk, kylling osb. De skjønar sikkert teikninga! To framtidige husmødre kan sakene sine!

Hjartans velkomen på besøk, dersom det skulle falla seg inn at du som les dette er i desse trakter!

Me nemnde i førre innlegg at me har hatt ei veke på TT allereie! Og der møtte me ei kjekk jenta som me måtte foreviga! Ho heiter Johanna (og er singel...!). Ein veldig koseleg eittåring frå Randaberg. Me oppdaga til vår store overrasking at det kan koma noko godt frå Rogaland og, tru det eller ei! (Då det hadde gått nokre dagar, fann eg, dvs Margunn og Johanna ut at me faktisk var tremenningar. Det var jo litt stas!)

Dersom det skulle råda nokon som helst form for tvil, vil me berre presisera at me bur på Vestlandet, med alt det inneber av regn, ver og vind, og for ikkje å gløyma, regn... I det høve har me gått til anskaffing av nye team-jakker. Med Bergans rundt kroppen er me klare til å gå ein stormfull haust i møte!

Eit aldri så lite skrytebilete nedanføre teken ut det eine stoveglaset ein sein kveld! Romantikken har verkeleg grobotn her ute! (Diverre er det ingen gutar å vera romantiske med, men slikt kan ein ikkje leggja så stor vekt på!)